Stymie
Het begrip stymie is afkomstig uit de vroege golfregels en verwijst naar een bijzondere situatie op de green. Wanneer de bal van een speler zó tussen de hole en de bal van de tegenstander kwam te liggen dat deze laatste gehinderd werd bij het putten, sprak men van een stymie. Volgens de traditionele regels mocht de hindernisbal niet worden opgepakt: de speler moest óf een boogslag maken over de andere bal, óf een omweg vinden.
De stymie benadrukte het duelkarakter van golf, vooral in matchplay, waar spelers direct tegen elkaar speelden. Het vergde technische creativiteit: sommige golfers ontwikkelden een verfijnde hoge putt om een stymie te overwinnen. Toch ontstond er kritiek. Voorstanders van afschaffing stelden dat het oneerlijk was dat een goed geplaatste bal op de green plotseling een obstakel kon worden, terwijl tegenstanders vonden dat het tot de charme en moeilijkheid van de sport behoorde.
De Royal and Ancient Golf Club of St Andrews, die de regels wereldwijd bepaalde, worstelde jarenlang met de kwestie. Na enkele aanpassingen in de negentiende en twintigste eeuw werd de stymie uiteindelijk in 1952 officieel afgeschaft, toen de regels van de R&A en de USGA werden geharmoniseerd. Voortaan mocht een bal die op de puttinglijn van de tegenstander lag, worden opgepakt en gemarkeerd.
Hoewel het begrip sindsdien geen rol meer speelt in de spelregels, leeft de term nog voort in de Engelse taal. To be stymied betekent “geblokkeerd zijn” of “geen uitweg hebben”, een metafoor die rechtstreeks uit de golfsport afkomstig is. Daarmee is de stymie een interessant voorbeeld van hoe een sportief detail blijvende invloed kan hebben op taal en cultuur.
Zie ook: