Stableford
Het Stableford-systeem behoort vandaag tot de meest gespeelde wedstrijdvormen in het golf, maar de kiem ervan werd meer dan een eeuw geleden gelegd door de Engelse arts en amateurspeler Dr. Frank Barney Gorton Stableford (1870–1959). Aan het einde van de negentiende eeuw waren bogey- en strokeplaywedstrijden de norm. Deze formats waren streng: één slechte hole kon een hele scorekaart ruïneren, waardoor veel spelers na een mislukte start de wedstrijd mentaal al opgaven. Stableford, zelf een zeer bekwame speler, vond dat dit niet strookte met de geest van het spel en wilde een vorm creëren die doorzetten beloont.
Zijn eerste experiment vond plaats op 30 september 1898 op de Glamorganshire Golf Club in Wales. Deze vroege versie was nog onvolmaakt: er bestond geen stroke index, en handicapcorrectie gebeurde achteraf door één derde van de handicap bij het puntentotaal op te tellen. Het idee van holes waarderen met punten was echter geboren. De proef kreeg weinig navolging, maar Stableford bleef overtuigd dat zijn systeem golfers zou helpen de ronde met plezier uit te spelen.
Ruim drie decennia later vond hij de definitieve vorm. Tijdens oefenrondes op de Wallasey Golf Club bij Liverpool ontwikkelde hij het nu vertrouwde principe: vergelijk elke holescore met par (gecorrigeerd voor handicap) en ken daar vaste punten aan toe. Op 16 mei 1932 werd de eerste officiële Stableford-wedstrijd gehouden. Deze versie bleek direct succesvol. Omdat slechte holes slechts tot nul punten leiden, hoefden spelers niet langer slagen te noteren die geen invloed meer hadden op hun eindresultaat.
Het systeem verspreidde zich snel over Britse clubs en na de Tweede Wereldoorlog over de rest van de wereld. Tegenwoordig geldt Stableford als een vriendelijke, ritmebevorderende wedstrijdvorm die de sport toegankelijker maakt voor golfers van elk niveau—een blijvende erfenis van Stalefords streven om het spel eerlijker en plezieriger te maken.
Zie ook:
Artikelen: